On the day that...
On the day that buttlefly don't fly
from: my semmon school
จากการเลี้ยงหนอนผีเสื้อ เมื่อตอนมัธยม2
ทำให้เราได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างกับ
สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า...
ผีเสื้อ
และมีความจริงอย่างหนึ่งที่เรารู้สึกแปลกใจมาก
กับไอ้เจ้าแมลงมีปีกสวยๆ ตัวนี้คือ...
ผีเสื้อบางชนิดนั้น มีชีวิตอยู่ได้เพียง...วันเดียวเท่านั้น
จะพูดว่า "ธรรมชาติโหดร้าย" ก็ได้อยู่ แต่คงใช่ที่
บางทีแล้วอาจเป็นเมตตาของธรรมชาติก็เป็นได้
ที่กำหนดให้สิ่งมีชีวิตสวยงาม มาผจญโลกเน่าๆนี้ เพียงแค่วันเดียว
ชีวิตเพียงหนึ่งวันของผีเสื้อ
คงไม่ได้มีคุณค่าอะไรเลยกับตัวมัน
ตั้งแต่มันออกจากไข่ เป็นหนอน
ก็ได้กิน กิน กิน...และกิน มาตลอด
เพื่อที่จะมาโบยบิน กินน้ำหวาน ผสมเกสร
เพื่อที่จะมาโบยบิน มอบความประทับใจแก่ผู้พบเห็น
หากแต่คงมีผีเสื้อบางตัวที่ยังคงไม่บิน และไม่คิดอยากบิน
มันคงสงสัยว่า มันจะทำเช่นนั้นเพื่อใคร และอะไร?
คำถามนี้ คงไม่ใช่เพียงแต่ผีเสื้อ กับมนุษย์ที่มีชีวิตยืนยาว
กว่าผีเสื้อเป็นพันๆเท่า ก็ยังเฝ้าถามตัวเองทุกเมื่อเชื่อวัน
หากแต่คำตอบก็ออกมาเพียงแค่...
บิน และ ไม่
เท่านั้นเอง
เมื่อเจ้ามีปีก ใยถึงไม่คิดบิน
เมื่อเจ้ามีสมอง และสองมือใยถึงไม่คิดใช้...
ป.ล.วันนี้ไปเดินเขามา เหนื่อยมากกกกกกกกสุดๆ แต่ก็สะใจ ไม่ได้เข้าป่ามาสักชาติได้แล้ว
ป.ล.2 ก่อนออกจากบ้านดันลืมปิดฮีทเตอร์ โครตจะเซ็ง...ค่าไฟกระจายแน่ตู
ป.ล.3 เซ็งไอ้เพื่อนไต้หวันที่ไปด้วยกันมากๆ...แม่ง...ยึกยัก...ตีนมาก
Comment Form under post in blogger/blogspot