ช่วงเตรียมตัวกลับเมืองไทย จนกระทั่งกลับมาแล้ว
แทบไม่ได้เข้าเว็บฟอนต์เลย ไม่ได้สนทนากับเพื่อนๆในฟอนต์ผ่านตัวหนังสือเหมือนเคย
ด้วยเพราะ หน้าที่ ความรับผิดชอบ และความไม่เอื้ออำนวยของสถานที่


ทั้งๆที่เมื่อก่อน จับคอมพิวเตอร์เป็นไม่ได้ จะต้องรีบเข้ามาอ่านนู่นอ่านนี่ทันที
แทบจะลงแดงตาย ถ้าไม่ได้วันไหนไม่ได้เข้าฟอนต์


พอเริ่มห่างมาระยะนึง ความรู้สึกมันเปลี่ยน
จากที่เราเคยคิด เข้าใจว่า ที่นี่เป็นส่วนหนึ่งของตัวเรา
ตัวเราเองก็เป็นส่วนนึงที่นี่


แต่ความรู้สึกนี้ มันยิ่งไกล ไกลออกไป
สิ่งที่เรารัก เคยรัก และยังคงรัก
ทำไมถึงเกิดความรู้สึกแบบนี้


ในสภาพแวดล้อมหนึ่ง เราให้ความสำคัญกับของสิ่งหนึ่งมากๆ
แต่อีกสภาพแวดล้อมหนึ่ง กลับมีสิ่งที่เราให้ความสำคัญมากกว่ารออยู่


รู้สึกแย่ที่เหมือนต้องห่าง
รู้สึกยาก ที่จะทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม


มันมากกว่าคำถามที่ว่า เราจะเล่นฟอนต์ไปถึงเมื่อไร
แต่มันเป็นคำถามที่ว่า เราจะรักและอยู่กับสิ่งที่เรารักไปได้แค่ไหน






ชีวิตนึงของคนเรา มีสิ่งที่เป็น "ของรัก" มากเหลือเกิน