omoide

สามปีครึ่ง กับตัวเอง
ทุกอย่างผ่านไป คล้ายจะช้า คล้ายเร็ว

สามปีครึ่ง ในห้อง ที่ไม่ใช่บ้าน
สามปีครึ่ง ในสถานศึกษา ที่ไม่ใช่โรงเรียน
สามปีครึ่ง ในหมู่คน ที่ไม่ใช่เพื่อน

คน ที่ไม่ใช่คนของเรา
สถานที่ ที่ไม่ใช่ที่ของเรา

เรารอคอยตอนจบของมันมาเนิ่นนาน
วันนี้ตอนจบนั้นได้มาถึง อย่างสมบูรณ์แล้ว...






แต่เรากลับ ไม่อยากให้มันจบเสียแล้วล่ะ


เพราะตอนนี้ ช่วงเวลาสามปีครึ่ง
มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราไปเสียแล้ว

หนังสือเล่มเล็กๆ ที่หน้าปกเขียนด้วยภาษาญี่ปุ่นว่า OMOIDE
ที่แปล่วา ความทรงจำ (ในด้านดี)

ที่ระบายแต่งแต้ม ไปด้วยลายมือของเพื่อนทุกคน
ในเอกกราฟฟิก


แม้อะไรๆ มันจะมาช้าไปบ้าง
แต่ก็ดีใจ ที่ได้รู้ว่าการกระทำที่ผ่านมาของเรา มีค่ากับคนอีกหลายๆคน

คนเราคงไม่มีใครด้านชา ต่อความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กัน
แต่แค่มันแสดงออกมาในรูปแบบ และโอกาส ที่ต่างกันเท่านั้นเอง

สามปีครึ่ง แห่งความทรงจำนี้
จะเป็นอีกหนึ่งในไม่กี่สิ่ง ที่เราตั้งใจจะรักษามันไว้เป็นอย่างดี
ขอบคุณทุกคนมากๆ

ป.ล.เรื่องมันยาวมากๆ เล่าย่อๆ วันนี้เป็นวันพิธีจบการศึกษา ระหว่างงานเลี้ยงเพื่อนมันก็เดินมาล้อมเรา ก็งง ทำไรกันวะ ปรากกฏว่ามันให้หนังสมุดเล่มนี้มา มีมินามิกับอาซามิ เป็นคนเลือกให้เราเอง จากสมุดโน้ตที่เป็นของสะสม แล้วเอามาให้เพื่อนๆ เขียนข้อความให้กับเรา โอ้...ซึ้งมาก ยังไม่จบแค่นั้น ตอนเย็นไปเลี้ยงกันต่อ กำลังได้ที่ เพื่อนๆ ก็โยนของขวัญมาให้แกะ แล้วบอกว่าเพื่อนในห้อง รวมเงินกันซื้อมาให้ เป็นชุดยูกะตะครบเซตพร้อมรองเท้า คือเราหาซื้อมานานแล้ว แต่มันหาไม่ได้ เพราะไซส์รองเท้า บวกกับไม่ใช่ฤดูที่จะใส่ชุดนี้ด้วย แต่มันหามาให้เราจนได้ วันนี้วันเดียว เปลี่ยนชีวิตเราเลยจริงๆ

1 ความเห็น

Make A Comment
top