เพราะแผลลึกที่มี เวลารักษามันไม่ได้
เจ็บ และปวดทุกครั้ง แม้เพียงสัมผัสแผ่วเบา
ฉันไม่สามารถเยียวยามันได้ด้วยตัวตนเอง

ฉันคาดหวัง อะไรบางอย่าง
ในความสัมพันธ์ และผู้คนที่ผ่านเข้ามา
อะไรก็ตาม ที่จะช่วยรักษาความเจ็บนี้ได้

ฉันเลือกคนอ่อนโยน อบอุ่น ติดตาม พึ่งพิง
แต่ในการเติมเต็ม กลับถูกกัดกร่อน ด้วยเรื่องเล็กๆ ที่มองไม่เห็น
สะสม เต็ม ล้น ชะล้างทุกอย่าง ที่ดี ที่เคยมี

คนแล้ว คนเล่า วนเวียน และเนิ่นนาน...

คนที่อยู่ข้างฉันได้ กลับเป็นคนเศร้า เหงา
และมีแผลลึกเช่นเดียวกับฉัน




คนที่มาจากโลกที่อบอุ่น
ไม่เข้าใจคนที่ยืนอยู่ในโลกอีกฝั่ง
ความไม่เข้าใจ มันทำร้ายกันและกัน

คนที่อยู่บนโลกของความเหงา เหมือนๆกัน
ก็ไม่อบอุ่นพอ ที่จะเติมเต็มให้ใครได้...