โพสต์นี้เป็นโพสต์ที่หนึ่งร้อยพอดีเลย
ตอนแรกกะจะเก็บไว้โพสต์เรื่องดีๆ ส่วนตัวๆ
เพื่อเป็นการฉลองเสียหน่อย..

แต่ชั่งมันเหอะ เพราะวันนี้มีแต่เรื่องซวยๆ
ขอเอามาใช้เป็นที่ระบายแทนละกัน


เป็นหวัด ยังไม่หาย แต่ก็เกือบๆ
ป่วยตั้งแต่กลับมา เซ็งมากกกก
ยังไม่ถึงเดือนใช้ทิชชู่กล่องใหญ่ๆ ไปแล้วห้ากล่อง!


ตั๋วรถไฟที่นั่งไปไหนก็ได้ในสามจังหวัด
หนึ่งใบใช้ได้สามวัน ซื้อมาสองใบ ใช้ไปครั้งเดียว
แล้วพอหยิบมาดูอ้าว...
แม่งหมดอายุไปแล้ววว...ตั้งหมื่นเยน
(มีอายุหนึ่งปีจากวันแรกที่ใช้ แต่อายุโปรโมชั่นหมดไปแล้ว T-T)


็HD ที่เพิ่งพังไป วันนี้เอาไปซ่อม มันบอกว่าราวๆหมื่นเยน
(กูซื้อใหม่ดีไหมเนี่ย หมื่นสองพันเยน ได้ความจุเยอะกว่าด้วย)
เลยไม่ซ่อม ประกันมันบอกว่าปีเดียวถ้าไม่ซื้อเพิ่มไว้ก่อน
โอ้ววววววอะไรกูจะซวยแบบนี้ แล้วเสือกมาพังอาไรตอนนี้วะแม่ง


นั่งนึกเรื่องที่โดนนินทา โดนแอบด่าลับหลัง
โดนทรยศหักหลัง โดนทำให้เสียความรู้สึก
ช่วงกลับไปเมืองไทย แล้วมันแค้นนนนนนนน และเจ็บ


วันนี้หยุดเรียน เพราะป่วย+นอนดึก+เซ็ง=ป่วยการเมือง


ตอนบ่ายไปโรงเรียน นั่งทำงานไป คิดไปคิดมา คิดมาคิดไป
รื้องานทำใหม่ตั้งแต่ต้นเลย...


ส่วนเรื่องที่ซวยที่สุด
"วันนี้กูทำกุญแจบ้านหาย!"


ไม่รู้ไปทำหายได้ไง คิดว่าน่าจะร่วง เพราะหาที่บ้านก็ไม่มี
กลับมาประตูบ้านก็ล็อกไว้อย่างดี แสดงว่าต้องเอาออกไปดวย


เซ็งมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดีนะที่รู้สันดานตัวเองดี เลยมีกุญแจสำรอง
ถ้าพรุ่งนี้ยังไงหากุญแจไม่เจอ ต้องไปปั๊มไว้ก่อน
แต่กุญแจตู้ไปรษณีย์ไม่ได้ปั๊มไว้นี่สิ เซ็งมากๆ
สงสัยต้องไปขอที่บริษัทใหม่ จะโดนแม่งคิดกี่บาทวะเนี่ย


วันแห่งความซวยและเซ็ง

ป.ล.ตะกี้เลยไปนั่งซวกเนื้อย่างคนเดียวอย่างเมามัน ว่าจะดริงค์สักหน่อย
แต่ดันป่วยอยู่ เลยไม่อยาก เฮ้อ.....เซ็งจริงๆ