กลับไปบ้านรอบนี้
รู้สึกว่าเวลามันผ่านไปเร็วมากๆ
มันก็เร็วจริงแหล่ะ เพราะว่ากลับไปแค่ไม่กี่อาทิตย์

รู้สึกว่าเสียเวลาไปเยอะกับเรื่องของคนอื่น
(ก็เป็นแบบนี้ตั้งนานแล้วนั่นแหล่ะ)

ก่อนกลับมานี่ยังเหม่อๆ เอ๋อๆ ไม่ได้เตรียมอะไรสักอย่าง
รู้สึกว่ากลับบ้านรอบนี้ เหม่อตลอด
ตอนอยู่ก็เหม่อ ไอ้ที่คิดจะทำก็ลืม เอ๋อ งงตัวเอง
พอรู้สึกตัวอีกที อ๊ะ...ปีใหม่เสียแล้ว

ช่วงก่อนกลับได้ฟังเพลง "คืนข้ามปี" ของเอนโดรฟีน
ก็รู้นะว่า มันโดน...โดนหัวใจ โดนชีวิตจริงนั่นแหล่ะ

ปีใหม่ของเรา ยืนปล่อยโคม ยืนดูพลุที่เกาะช้าง
บรรยากาศดี ดนตรีเพราะ แต่มันก็เหงาอย่างช่วยไม่ได้

ไปกับพี่ที่สนิท แต่ก็ไม่ใช่เพื่อนสนิท แต่ถึงจะไปกับเพื่อนสนิท
ก็ไม่รู้ว่ามันจะต่างกันหรือเปล่า

อะไรล่ะ อะไร...ที่จะมาลบ มากลบความรู้สึกนี้ออกไปได้

กับบางคน
มีพ่อแม่อยู่ ก็ยังไม่ใช่
มีเพื่อนอยู่ ก็ยังไม่ใช่
มีคนรักอยู่ ก็ยังไม่ใช่

บางทีแล้ว...มันคงอยู่ข้างในตัวเรานี่แหล่ะ
ถึงจะลึกไปสักหน่อย แต่สักวัน ก็คงหาพบล่ะนะ

ป.ล. ที่จริงเพลงนี้น่าจะเล่นก่อนที่จะขึ้นปีใหม่ อย่างที่ไอ้พัดว่า
แต่คิดๆ ดูแล้ว มันอาจจะไม่ดีก็ได้...
ป.ล.2 มีอีกหลายคน ที่น่าจะรู้สึกแบบนี้... ทำไมนะ คนเราถึงเหงาได้ขนาดนี้
ป.ล.3 กูเคยสงสัยมึงนะไอ้พัด ว่าชีวิตมึง ต้องการอะไรกันแน่วะ?
มาวันนี้ กูเริ่มสงสัยตัวกูเองแล้วล่ะ...